یکی از الزامات درک فرایند نظام سازی، تأمل در ارتباطات این نظامات با یکدیگر است. در اینجا دکتر مسعود درخشان با تمرکز بر چگونگی این ارتباطات در نظام سرمایهمداری نشان میدهد که چگونه این سیستمها دچار نوعی عدم تعادل میشوند. ماهیت غیرالهی این نظامات موجب بحران ذاتی این نظامات میشود. از منظر ایشان، در یک نظام اجتماعی الهی، نظام اقتصادی از نظامات سیاسی و فرهنگی پیشی نمیگیرد و نظام سیاسی هم پیر و نظام اقتصادی و برآمده از همه آن نیست.